Արտակարգ դրություն էր։ Մի օր ես նստած էի պատուհանի կողքին մեկ էլ տեսա,որ մի փայտիկ է թռչում։ Նա գնում էր խփում էր ծառի, ծառը շարժվում էր տերևները գունավորվում էին ճուղերը բազմավորվում էին, խփում էր շանը շունը հաչում էր և վազվզում էր, խփում էր պատուհաններին, պատուհանները բացվում էին, բայց տաս վայրկյան հետո փակվում էին այդպես ամեն օր։ Երբ մեկ օր փայտը մտավ տուն ես միանգամաց նետեցի այդ։ Երբ նա ընկավ հատակին նա միանգամից ջարդվեց,բայց հետո նա բարձրացավ օդ նա նորից պատրաստվեց, բայց այդ անգամ ավելի գեղեցիկ դարձավ և ես հասկացա, որ դա կախարդանք է։ Ես ոչ մի գիշեր չէի քնում մտածում էի թե ինչ կախարդանք կլինի։ Ես հասակացա, որ արտակարգ դրություն է և մենք տանից դուրս չենք գալիս, կարող է գարունը գժվե՞լ է։
Գժված գարունը
Բարի Գալուստ Նատալի Տագեսյանի բլոգ 