Մենք մարդիկ մեծ աժդահա ենք մրջյունների և մանր կենդանիների համար, իսկ մեր համար հսկաներն են մեծ։
Մի անգամ եկավ մի հսկա և պարկեց լճի ափին։Մարդիկ բարձրացան նրա վրա և ուզեցին նրան արթնացնել։ Նրանք ինչքան ել փորեցին արթնացնել նա չարթնացավ։ Իսկ երբ արդեն նստեց բոլորն ընկան նրա վրայից։ Մարդիկ ուզում էին փախնել բայց նա իրենց իր մեծ բռով վերցրեց և դրանց գրպանում ու գնաց դեպի տուն, որպեսզի պատմի իր մայրիկին ամբողջ կատարվածը։ Պատմելուց հետո մայրը պատասխանեց։
-Բա չե ՞ս տեսնում, թե քո ձեռին
Ոնց են դողում: Ասենք մեծ ես,
Մի՞թե պիտի փոքրին տանջես:
Մեծ թե փոքըր, ինչ էլ լինի,
Ամեն ապրող շունչ կենդանի,
Որ ծընվել է արևի տակ,
Էս աշխարհքում միատեսակ,
Մինը պակաս, մյուսը ավել,
Ողջ էլ գիտեն խընդալ, ցավել,
Չըպարծենա երբեք ոչ ոք,
Թե ինքն անհաղթ մի բան է ջոկ.
Միշտ ուժեղից ուժեղը կա,
Իսկ ամենից ուժեղը՝ մահ…
Բա՛ց թող, որդիս,
Բա՛ց թող՝ գընան,
Ապրեն ազատ
Ուր կամենան:
Ու, հընազանդ մոր խըրատին,
Իսկույն հանեց հըսկա որդին
Իր գըրպանից ձին-ձիավոր,
Իրար խառնած զորքը բոլոր,
Թողեց գընան՝
Ուր կամենան:
Բնութագրություն.
Իշխան-հարուստ, խորամանկ, փոքր, արհամարհանք, չար։
Հսկա-աղքատ, միամիտ, աժդահա, հարգանք, բարի։
Ստեղծագործության միջից դո՛ւրս գրիր հիմնական իմաստն արտահայտող տողերը և տեղադրի՛ր բլոգումդ:
Բա չե ՞ս տեսնում, թե քո ձեռին
Ոնց են դողում: Ասենք մեծ ես,
Մի՞թե պիտի փոքրին տանջես:
Մեծ թե փոքըր, ինչ էլ լինի,
Ամեն ապրող շունչ կենդանի,
Որ ծընվել է արևի տակ,
Էս աշխարհքում միատեսակ,
Մինը պակաս, մյուսը ավել,
Ողջ էլ գիտեն խընդալ, ցավել,
Չըպարծենա երբեք ոչ ոք,
Թե ինքն անհաղթ մի բան է ջոկ.
Միշտ ուժեղից ուժեղը կա,
Իսկ ամենից ուժեղը՝ մահ…
Բա՛ց թող, որդիս,
Բա՛ց թող՝ գընան,
Ապրեն ազատ
Ուր կամենան:
Ու, հընազանդ մոր խըրատին,
Իսկույն հանեց հըսկա որդին
Իր գըրպանից ձին-ձիավոր,
Իրար խառնած զորքը բոլոր,
Թողեց գընան՝
Ուր կամենան: