Լինում է, չի լինում մի ծերունի։
Նա սիրում է ճամփորդել։ Մի անգամ ինքնաթիռով ճանփորդեց դեպի Շվեդիաի խորդուբորդ սարեր։ Նա վայրէջք կատարելիս տեսավ մի փոքր երեխայի, և նա նրան անվանեց Քնքուշ։ Ում օրրանն է դա։ Նա մոտեցավ երեխային և վերցրեց նրան։ Այնտեղ նա պատրացրեց իր սեփական տնակը։ Տնակը ընդանուր փոքր էր։ Այնտեղ ընդամենը կար երկու սենյակ։ Մի քանի տարի անց երեխան մեծացավ և էական էր, որ երեխան դաստիարակված չէ։ Ծերունին նախօրոք դաստիարակեց երեխային։ Ամեն գիշեր ծերունին և Քնքուշը պարկած միմիանց նայելով դաս էիր անում։ Օրեցօր երեխան ավելի է դասիարակվում։
Բարի Գալուստ Նատալի Տագեսյանի բլոգ 