Поймите, то, что человек видит чётче всего в других, то он несёт в себе.
Его суждения есть активное отражение того, что подавлено или не реализовано в нём самом.
Два монаха дзэн переходили вброд бурную речку. Недалеко от них стояла очень красивая юная девушка, которая тоже хотела переправиться через реку, но боялась. Она попросила монахов помочь ей. Один из них молча взял её на плечи и перенёс на другой берег. Второй монах был в бешенстве. Он не сказал ничего, но внутри он весь кипел: «Это же запрещено! Писания запрещают монахам даже прикасаться к женщине, а этот не только прикасался, но и нёс её на своих плечах!» Когда они пришли в монастырь, на дворе был уже вечер. Тут раздражённый монах повернулся к первому и сказал:
— Смотри, я должен рассказать об этом настоятелю, я должен сообщить. Это запрещено! Ты не должен был так поступать!
Первый монах удивлённо спросил:
— О чём ты говоришь, что запрещено?
— Ты забыл? — сказал второй. — Ты нёс красивую юную женщину на плечах.
Первый монах рассмеялся и ответил:
— Я перенёс её на другой берег за одну минуту и сразу же оставил её там. А ты всё ещё несёшь её?
Հասկացեք, որ այն, ինչ մարդն առավել հստակ է տեսնում ուրիշների մեջ, նա կրում է իր մեջ:
Նրա դատողությունները ակտիվ արտացոլումն են այն ամենի, ինչ ճնշված է կամ չիրականացված իր մեջ: Երկու զեն վանականներ քշում էին փոթորկված գետը: Նրանցից ոչ հեռու կանգնած էր մի շատ գեղեցիկ երիտասարդ աղջիկ, ով նույնպես ցանկանում էր անցնել գետը, բայց վախենում էր։ Նա խնդրեց վանականներին օգնել իրեն: Նրանցից մեկը լուռ վերցրեց նրան իր ուսերին ու տարավ մյուս կողմը։ Երկրորդ վանականը կատաղեց. Նա ոչինչ չասաց, բայց ներսից փչում էր. «Դա արգելված է! Սուրբ Գիրքն արգելում է վանականներին նույնիսկ դիպչել կնոջը, իսկ սա ոչ միայն դիպչել է նրան, այլև կրել է իր ուսերին»։ Երբ նրանք հասան վանք, դրսում արդեն երեկո էր։ Հետո բարկացած վանականը դարձավ առաջինին և ասաց.
–Տեսեք, ես պետք է ասեմ վանահորը այս մասին, պետք է զեկուցեմ։ Դա արգելված է! Դուք չպետք է դա անեիք։
Առաջին վանականը զարմացած հարցրեց.
-Ինչ եք խոսում, որ արգելված է:
-Մոռացել ես? – ասաց երկրորդը: «Դուք ձեր ուսերին կրել եք մի գեղեցիկ երիտասարդ կնոջ։
Առաջին վանականը ծիծաղեց և պատասխանեց.
-Մեկ րոպեում նրան մյուս կողմ տարա և անմիջապես թողեցի այնտեղ։ Դուք դեռ կրում եք այն:
Բարի Գալուստ Նատալի Տագեսյանի բլոգ 